Emocja strachu jest kluczowa dla przetrwania. Strach to tzw. „lęk przedmiotowy”, objawia się w momencie, kiedy mamy do czynienia bezpośrednio z bodźcem potencjalnie zagrażającym naszemu życiu. To właśnie dzięki emocji strachu (a konkretnie poprzez ciało migdałowate), jest zapamiętywane na całe życie. Ściśle z emocją strachu jest związany stres, który jest reakcją adaptacyjną organizmu na nieoczekiwane zdarzenie. Wytwarzana w sytuacji stresowej adrenalina indukuje przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, rozszerzenie oskrzeli, źrenic, napięcie mięśni, które mające za zadanie pomóc w ucieczce i walce, czyli strategii przetrwania. Wyróżniamy u psów główne strategie przetrwania takie jak: walka, ucieczka, zastyganie, flirt i ustępstwo - aktywne poddanie się atakującemu. Po przeżyciu sytuacji zagrażającej życiu lub zdrowiu, zwierzę zapamiętuje nie tylko sam bodziec będący tym zagrożeniem, ale także całą sytuację bodźcową, tzn. wszelkie elementy towarzyszące temu zdarzeniu. Proces ten nazywamy generalizacją, zaś emocję, która później zabezpiecza organizm przed ponownym zetknięciem z zagrożeniem – lękiem.